از آنجا که محیط منبع تعیین‌کننده مأموریت و تداوم بخش عملیات سازمانهاست و دائما در حال تغییر و تحول است، شناخت مستمر آن برای موفقیت، بقا و توسعه سازمانها ضروری است. هدف مقاله، کنکاش فرایند و ساختار تعامل سازمانها با محیط در چارچوب نگرش سیستماتیک و تبیین مؤلفه‌های موضوعی است. در این مقاله، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با مطرح کردن تعابیر محیط و درجه همگنی، طبقه‌بندی جدیدی براساس سازوکارهای تصمیم‌گیری ارائه می‌شود. بررسی ستون عرضه و ستون تقاضا در محیط و تحلیل عدم اطمینان در آن چارچوب، طبقه‌بندی سازوکارهای تعامل سازمانها با محیط و تبیین الگوهای راهبری برای تعامل مباحث نوینی است که در مقاله مطرح می‌شود. لذا نگرشی نو پیش روی مدیران قرار می‌دهد تا بهتر بتوانند با محیط ارتباط برقرار کنند و بهره‌وری تعامل محیطی خود را به حداکثر رسانند.