این پژوهش در راستای هدف‌های برنامه سوم توسعه کشور و در ادامه فعالیت‌های علمی پژوهشگرانی مانند چندلر (1962، استراتژی و ساختار)، دیوید (1999، استراتژی و محیط)، دفت (1998، مدیریت استراتژی و اثربخشی)، رابینز (1990، موفقیت سازمان) و صاحب نظران دیگر صورت گرفته است. این پژوهشگران درخصوص مفاهیم اثربخشی، استراتژی، سبک‌های مدیریت و رابطه متقابل این مفاهیم کار تجربی کرده‌اند و هدف آنها یافتن راهکارهای بهتر برای ارتقای بهره‌وری سازمانی بوده است. در این مقاله به گونه‌ای مختصر نحوه برپایی پیش فرض‌های نظری پژوهش، جمع‌آوری، مقابله، توصیف، و تحلیل آماری اطلاعات به منظور یافتن یافته‌های پژوهش ذکر شده است و به اندیشه اندیشه‌گران مباحث استراتژی، اثربخشی و سبک مدیریت و رهبری اشاره گردیده است. اطلاعات جمع‌آوری شده از چهل شرکت دولتی جمهوری اسلامی ایران که حجم بودجه آنها نود درصد حجم بودجه شرکت‌های دولتی است با استفاده از شاخص‌های میانگین، میانه، درصد، توزیع فراوانی، و نمودار ستونی توصیف شده است. برای تحلیل ارتباطات بین متغیرهای سه‌گانه بالا در شرکت‌های نمونه نیز از مدل‌های آماری، تحلیل واریانس عاملی، تحلیل رگرسیون چند متغیری و مدل خطی لگاریتمی استفاده شده است. مهمترین نتیجه تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده آن است که عامل استراتژی در هر شرایطی روی اثربخشی سازمانی تأثیر دارد و اثر آن از سبک مدیریت و سایر عوامل مؤثر در اثربخشی بیشتر است. در جامعه مورد پژوهش، استراتژی توسعه بیش از سایر استراتژی‌ها و سبک مدیریت وظیفه مدار بیش از سبک مدیریت رابطه مدار بر اثربخشی- یعنی میزان تحقق هدف‌ها و رضایت شغلی کارکنان- تأثیر دارد.