دوره 35، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
دوره35 شماره 2 صفحات 192-165 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gholipour Moghadam F, Esmaili R, Hadi peykani M. (2022). Implications of Socio-Cultural Sustainability of Marine-Based Development of Mokran Coastal Zone. JMDP. 35(2), 165-192. doi:10.52547/jmdp.35.2.165
URL: http://jmdp.ir/article-1-4396-fa.html
URL: http://jmdp.ir/article-1-4396-fa.html
قلی پور مقدم فرید، اسماعیلی رضا، هادی پیکانی مهربان. پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران فرایند مدیریت و توسعه 1401; 35 (2) :192-165 10.52547/jmdp.35.2.165
1- گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
2- گروه مدیریت دولتی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران ،r.esmaieili@khuisf.ac.ir
3- گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
2- گروه مدیریت دولتی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران ،
3- گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
چکیده: (1802 مشاهده)
هدف: توسعه اجتماعی قرار دادن انسان‌ها در مرکز نظریه توسعه است. راهبرد‌های توسعه بدون در نظر داشتن ابعاد انسانی، اجتماعی، و زیست‌محیطی آن، پویایی‌هایی را ایجاد می‌کند که به موجب آن عوامل اصلی توسعه‌یافتگی بهجای آنکه به عنوان پیشرو برای فرایند توسعه عمل کنند، با تاخیرهای زمانی در مقابل توسعه قرار می‌گیرند. هدف این پژوهش، شناسایی پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران است.
طرح پژوهش/ روش‌شناسی/ رویکرد: این پژوهش مبتنی بر روش کیفی داده‌بنیاد است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگانی است که در حوزه پایداری اجتماعی-فرهنگی دارای دانش کافی و تجربه عملی هستند. با توجه به چارچوب پژوهش، برای گردآوری داده‌های مورد نیاز پژوهش از روش نیمه‌ساختاریافته استفاده شده است. پس از تحلیل متن مصاحبه‌ها، پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور شناسایی شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران شامل توسعه اجتماعی در جامعه محلی، ارتقای سطح اعتماد در جامعه محلی، ارتقای هوش فرهنگی جامعه محلی، ثبات و پایداری امنیت، و کاهش و تعدیل خشونت قومی-محلی است؛ و پیامدهای عدم پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران شامل تشدید بی‌عدالتی، محرومیت و احساس طردشدگی، افزایش ناامنی و بی‌ثباتی، افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی-فرهنگی، تشدید مهاجرت از روستاها و شهرهای کمبرخوردار به سمت شهرهای برخوردار و تشدید نارضایتی، بدبینی، حساسیت و بی‌اعتمادی است.
ارزش/ اصالت پژوهش: این پژوهش می‌تواند موجب توسعه ادبیات پایداری اجتماعی-فرهنگی حوزه خاص سواحل مکران با ویژگی‌های منحصر به فرد قومی-مذهبی منطقه شود و از طریق شناسایی پیامدهای مثبت و منفی پایداری و عدم پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مکران، به بهبود و ارتقای امر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی توسعه سواحل مکران کمک نماید.
طرح پژوهش/ روش‌شناسی/ رویکرد: این پژوهش مبتنی بر روش کیفی داده‌بنیاد است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگانی است که در حوزه پایداری اجتماعی-فرهنگی دارای دانش کافی و تجربه عملی هستند. با توجه به چارچوب پژوهش، برای گردآوری داده‌های مورد نیاز پژوهش از روش نیمه‌ساختاریافته استفاده شده است. پس از تحلیل متن مصاحبه‌ها، پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور شناسایی شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که پیامدهای پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران شامل توسعه اجتماعی در جامعه محلی، ارتقای سطح اعتماد در جامعه محلی، ارتقای هوش فرهنگی جامعه محلی، ثبات و پایداری امنیت، و کاهش و تعدیل خشونت قومی-محلی است؛ و پیامدهای عدم پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مُکران شامل تشدید بی‌عدالتی، محرومیت و احساس طردشدگی، افزایش ناامنی و بی‌ثباتی، افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی-فرهنگی، تشدید مهاجرت از روستاها و شهرهای کمبرخوردار به سمت شهرهای برخوردار و تشدید نارضایتی، بدبینی، حساسیت و بی‌اعتمادی است.
ارزش/ اصالت پژوهش: این پژوهش می‌تواند موجب توسعه ادبیات پایداری اجتماعی-فرهنگی حوزه خاص سواحل مکران با ویژگی‌های منحصر به فرد قومی-مذهبی منطقه شود و از طریق شناسایی پیامدهای مثبت و منفی پایداری و عدم پایداری اجتماعی-فرهنگی توسعه دریامحور سواحل مکران، به بهبود و ارتقای امر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی توسعه سواحل مکران کمک نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/10/27 | پذیرش: 1401/7/27 | انتشار الکترونیک: 1401/10/12
دریافت: 1400/10/27 | پذیرش: 1401/7/27 | انتشار الکترونیک: 1401/10/12
فهرست منابع
1. Akkoyunlu, Ş. (2015). The Potential of Rural-Urban Linkages for Sustainable Development and Trade. International Journal of Sustainable Development & World Policy, 4(2), 20-40. [DOI:10.18488/journal.26/2015.4.2/26.2.20.40]
2. Alyyah, A. K. (2018). Amplop Terbang: Religio-Cultural Relations among the Pilangrejo Peoples. FIKRAH, 6(2), 229-240. [DOI:10.21043/fikrah.v6i2.4009]
3. Amundsen, S., & Martinsen, Ø. L. (2015). Linking Empowering Leadership to Job Satisfaction, Work Effort, and Creativity: The Role of Self-Leadership and Psychological Empowerment. Journal of Leadership & Organizational Studies, 22(3), 304-323. [DOI:10.1177/1548051814565819]
4. Bennett, N. J. (2019). Marine Social Science for the Peopled Seas. Coastal Management, 47(2), 244-252. [DOI:10.1080/08920753.2019.1564958]
5. Boussaa, D. (2021). The Past as a Catalyst for Cultural Sustainability in Historic Cities; The Case of Doha, Qatar. International Journal of Heritage Studies, 27(5), 470-486. [DOI:10.1080/13527258.2020.1806098]
6. Charmaz, K. (2006). Constructing Grounded Theory: A Practical Guide through Qualitative Analysis: Sage.
7. Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Techniques and Procedures for Developing Grounded Theory. Basics of Qualitative Research, 3rd ed.; Sage: Thousand Oaks, CA, USA, 860-886.
8. Dessein, J., Soini, K., Fairclough, G., Horlings, L., Battaglini, E., Birkeland, I., . . . Stylianou-Lambert, T. (2015). Culture In, for and as Sustainable Development: Conclusions from the COST Action IS1007 Investigating Cultural Sustainability: University of Jyväskylä.
9. Errichiello, L., & Micera, R. (2018). Leveraging Smart Open Innovation for Achieving Cultural Sustainability: Learning from a New City Museum Project. Sustainability, 10(6), 1964. [DOI:10.3390/su10061964]
10. Glaser, B. G., & Strauss, A. L. (2017). The Discovery of Grounded Theory: Strategies for Qualitative Research: Routledge. [DOI:10.4324/9780203793206]
11. He, Z., Huang, D., Zhang, C., & Fang, J. (2018). Toward a Stakeholder Perspective on Social Stability Risk of Large Hydraulic Engineering Projects in China: A Social Network Analysis. Sustainability, 10(4), 1223. [DOI:10.3390/su10041223]
12. Hoseinpour, B., Zahiri, H., & Musai, M. (2020). Evaluating of Social Sustainability Indicators in District 15 of Tehran. Journal of Urban Social Geography, 7(2), 217-237.
13. Hosseini, H. (2014). Analysis and Assessment of Urban Social Sustainability in Nowshahr City. Geography and Environmental Sustainability, 4(3), 57-71. [https://ges.razi.ac.ir/article_244.html]
14. Islam, M., Rahaman, M., & Ahmed, Z. (2018). Blue Economy of Bangladesh: Opportunities and Challenges for Sustainable Development. Advances in Social Sciences Research Journal, 5(8), 168-178. [DOI:10.14738/assrj.58.4937]
15. Janssen, C., Daamen, T. A., & Verdaas, C. (2021). Planning for Urban Social Sustainability: Towards a Human-Centred Operational Approach. Sustainability, 13(16), 9083. [DOI:10.3390/su13169083]
16. Kangas, A., Duxbury, N., & De Beukelaer, C. (2017). Introduction: Cultural Policies for Sustainable Development. In (Vol. 23, pp. 129-132): Taylor & Francis. [DOI:10.1080/10286632.2017.1280790]
17. Kovalainen, A., & Eriksson, P. (2015). Qualitative Methods in Business Research: A Practical Guide to Social Research. Qualitative Methods in Business Research, 1-376.
18. Lincoln, Y. S., Guba, E. G., & Pilotta, J. J. (1985). Naturalistic Inquiry: Sage. [DOI:10.1016/0147-1767(85)90062-8]
19. Malekhoseini, A., & Mirakzadeh, A. A. (2014). Assessment of Social Impacts of Sonqure's Soleimanshah Dam on the Regions that are Under Influence of Irrigation and Drainage Network of Dam. Journal of Rural Research, 5(3), 589-610. [https://dx.doi.org/10.22059/jrur.2014.53184]
20. Marta, B., & Giulia, D. (2020). Addressing Social Sustainability in Urban Regeneration Processes. An Application of the Social Multi-Criteria Evaluation. Sustainability, 12(18), 7579. [DOI:10.3390/su12187579]
21. McKenzie, S. (2004). Social Sustainability: Towards Some Definitions. Hawke Research Institute Working Paper Series, No 27.
22. McKinley, E., Acott, T., & Yates, K. L. (2020). Marine Social Sciences: Looking towards a Sustainable Future. Environmental Science & Policy, 108(1), 85-92. [DOI:10.1016/j.envsci.2020.03.015]
23. Mehan, A. (2016). Urban Regeneration: A Comprehensive Strategy for Achieving Social Sustainability in Historical Squares. Paper Presented at the Sgem International Multidisciplinary Scientific Conference on Social Sciences and Arts.
24. Michael, Y., & Peacock, C. J. (2011). Social Sustainability: A Comparison of Case Studies in UK, USA and Australia. Paper Presented at the 17th Pacific Rim Real Estate Society Conference, Gold Coast.
25. Momeni, F., Padash, H., Khadem Alizadeh, A., & Soleimanzadeh, R. (2020). An Analysis of the Relation between Semiotics and Development within the Framework of Institutionalism. Economics Research, 20(77), 136-189. [DOI:10.22054/joer.2020.12081]
26. Murphy, K. (2012). The Social Pillar of Sustainable Development: A Literature Review and Framework for Policy Analysis. Sustainability: Science, Practice and Policy, 8(1), 15-29. [DOI:10.1080/15487733.2012.11908081]
27. Nasr, T., & Emadi, M. (2021). Investigating the Role of Socio-Cultural Sustainability Indicators in Urban Public Spaces' Development (Case Study: Kholdebarin Park and Eram Garden Street, Shiraz). Urban Environmental Planning and Development, 1(4), 57-76. [https://juep.shiraz.iau.ir/article_687607.html]
28. Neira, B. A. M. (2018). La Incorporación de la Cultura y el Patrimonio en el Desarrollo Sostenible: Desafíos y Posibilidades. Revista Humanidades: Revista de la Escuela de Estudios Generales, 8(1), 1-33.
29. Rahimazanjani, S., Rahimzadeh, M., & Kianersi, M. (2022). Explaining the Relationship between Sustainability of Public Culture and Promotion of Social Sustainability in Large-Scale Residential Complexes (Case Study: Punak Residential Complex in Zanjan). Geography (Regional Planning), 12(3), 160-185. [http://www.jgeoqeshm.ir/article_150676.html]
30. Razzaghi Asl, S., & Khoshghadam, F. (2017). Evaluation of the Factors Affecting Social Sustainability Improvements and Their Impact on the Renovation of Deteriorated Areas from Resident's Viewpoint (Case Study: Shiva Neighborhood in Tehran). Motaleate Shahri, 6(22), 59-74. [http://urbstudies.uok.ac.ir/article_47826.html]
31. Razzaque, F. (2013). Role of Mass Media in Facilitating Citizen Participation in Bangladesh Public Procurement. BRAC Univeristy.
32. Roshandel Arbatani, T., & Jafari Zoj, S. J. (2015). A Competency Model for Human Resources in News Organizations: Case Study. Management and Development Process, 28(3), 47-62. [http://jmdp.ir/article-1-2005-fa.html]
33. Saadat Gharehbagh, H., Sobhiyah, M. H., Khodadad Hosseini, S. H., & Dadashpoor, H. (2019). Development of a Theoretical Model for the Definition Process of the Successful Mega-Program in the Iranian Free Zone. Management and Development Process, 32(2), 3-29. [http://jmdp.ir/article-1-3543-fa.html] [DOI:10.29252/jmdp.32.2.3]
34. Saunders, F., Gilek, M., Ikauniece, A., Tafon, R. V., Gee, K., & Zaucha, J. (2020). Theorizing Social Sustainability and Justice in Marine Spatial Planning: Democracy, Diversity, and Equity. Sustainability, 12(6), 2560. [DOI:10.3390/su12062560]
35. Sheikhi, M., Jomepour, M., & Sajadi, A. (2019). Citizen Satisfaction Evaluation of Relationship between Environmental Qualities and Social Sustainability (Case Study: Chizar Neighborhood, Tehran, Iran). Urban Planning Knowledge, 2(4), 19-31. [https://dx.doi.org/10.22124/upk.2019.10171.1090]
36. Silver, J. J., Gray, N. J., Campbell, L. M., Fairbanks, L. W., & Gruby, R. L. (2015). Blue Economy and Competing Discourses in International Oceans Governance. The Journal of Environment & Development, 24(2), 135-160. [DOI:10.1177/1070496515580797]
37. Soini, K., & Birkeland, I. (2014). Exploring the Scientific Discourse on Cultural Sustainability. Geoforum, 51(1), 213-223. [DOI:10.1016/j.geoforum.2013.12.001]
38. Talebian, S. A., & Mallaki, A. (2013). A Model for the Social Impacts Assessment in Iran's Oil and Gas Industry. Socio-Cultural Development Studies, 1(3), 161-186. [http://journals.sabz.ac.ir/scds/article-1-40-fa.html]
39. Tavana, M., & Nourian, F. (2017). Assessment of Social Sustainability in Sprawl Urban Neighborhoods (Case Study: Shadabad, Tehran). Human Geography Research, 49(4), 885-900. [https://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2016.59455]
40. UN. (2014). Blue Economy Concept Paper. [https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/2978BEconcept.pdf]
41. UNEP, United Nations Environmental Programme. (2015). Green Economy. November 5. [https://www.unep.org/explore-topics/green-economy]
42. Unhasuta, S., Sasaki, N., & Kim, S. M. (2021). Impacts of Tourism Development on Coastal Communities in Cha-Am Beach, The Gulf of Thailand, through Analysis of Local Perceptions. Sustainability, 13(8), 4423. [DOI:10.3390/su13084423]
43. Weaver, D. (2020). Advanced Introduction to Sustainable Tourism: Edward Elgar Publishing.
44. Weingaertner, C., & Moberg, Å. (2014). Exploring Social Sustainability: Learning from Perspectives on Urban Development and Companies and Products. Sustainable Development, 22(2), 122-133. [DOI:10.1002/sd.536]
45. Wiktor-Mach, D. (2020). What Role for Culture in the Age of Sustainable Development? UNESCO's Advocacy in the 2030 Agenda Negotiations. International Journal of Cultural Policy, 26(3), 312-327. [DOI:10.1080/10286632.2018.1534841]
46. Yaghoubi, A., & Rezakhani, Z. (2021). Social Sustainability Analysis in Residential Complexes using SWARA-TOPSIS Method. Journal of Iranian Architecture & Urbanism (JIAU), 12(2), 217-234. [https://dx.doi.org/10.30475/isau.2021.131910.0]
47. Zanganeh, M., Baniasad, T., & Khavari, A. (2020). Evaluation of Social Stability in the New Towns (Case Study: Town Mehregan in Mashhad). Urban Structure and Function Studies, 7(22), 113-129. [http://shahr.journals.umz.ac.ir/article_2532.html]
48. اشتراوس، آنسلم، و کوربین، جولیت‌ام (1387). اصول و روش تحقیق کیفی نظریه مبنایی: رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمۀ بیوک محمدی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
49. امامی، محمدرضا (1391). توسعه دریامحور، نگاه راهبردی برای توسعه همه‌جانبه کشور. نشریه بندر و دریا، 27(62)، 9.
50. بازرگان، علی (1393). مقدمه‌ای بر روش‌های تحقیق کیفی و آمیخته. انتشارات دیدار.
51. جوان مجیدی، جواد، و ذکاوتی اصل، میلاد (1394). پایداری اجتماعی در مجتمع‌های مسکونی. کنفرانس ملّی معماری و شهرسازی پایدار با رویکرد انسان و محیط.
52. خاکپور، براتعلی؛ شریفزاده اقدم، ابراهیم، و شیخی، عبداله (1397). ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در پایداری اجتماعی-فرهنگی محلات شهر پیرانشهر (با توجه به زیرگروه‌های جمعیتی). نشریه جامعهشناختی شهری، 8(28)، 164-133. [http://urb.dehaghan.ac.ir/article_662640.html]
53. دانایی‌فرد، حسن، و امامی، سیدمجتبی (1386). استراتژی‌های پژوهش کیفی، تاملی بر نظریه‌پردازی داده‌بنیاد. نشریه اندیشه مدیریت راهبردی، (1)2، 97-69.
54. رنانی، محسن و مویدفر، رزیتا (1391). چرخه‌های افول اخلاق و اقتصاد: سرمایه اجتماعی و توسعه در ایران. انتشارات طرح نو.
55. سالمی، مریم؛ همزه‌ای، محمدرضا، و میرک‌زاده، علی‌اصغر (1390). سنجش پایداری اجتماعی زنان روستایی شهرستان سقز. نشریه مطالعات اجتماعی روان‌شناختی زنان، 9(27)، 79-55. [https://dx.doi.org/10.22051/jwsps.2011.1391]
56. کرمی، غلامحسین، و رضایی مقدم، کورش (1395). تحلیل اثرات و پیامدهای برنامه‌های توسعه: آموزه‌هایی برای نهادینه‌سازی مشارکت و پایداری اجتماعی. نشریه مشارکت و توسعه اجتماعی، 1(2)، 116-96. [http://jpsd.hormozgan.ac.ir/article-1-54-fa.html]
57. متوسلی، محمود (1393). توسعه اقتصادی: مفاهیم، مبانی نظری، نهادگرایی و روش‌شناسی. انتشارات سمت.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |
- کاربران حاضر در وبگاه: 1 کاربر;
- میهمانان در حال بازدید: 202 کاربر;
- تمام بازدید‌ها: 22002585 بازدید;
- بازدید 24 ساعت قبل: 6339 بازدید
