1- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، moallemi_m@pnu.ac.ir
 2- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران 
                    
                    
                    چکیده:       (2187 مشاهده)
                    
                    
                    هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثرات ناشی از دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری در دو دوره زمانی قبل از بحران همهگیری و بعد از آن است. 
طرح پژوهش/ روششناسی/ رویکرد: روش پژوهش از نوع تحلیل علّی است. با تخمین دو مدل رگرسیونی به روش دادههای تابلویی برای دوره همهگیری کرونا و سالهای پیش از آن، به مقایسه تاثیر شاخص دسترسی به اینترنت در این دو دوره زمانی بر نرخ بیکاری در کشورهای اتحادیه اروپا و منا پرداخته شده است. 
یافتهها: افزایش 10 درصدی در سطح دسترسی کاربران به اینترنت در شرایط همهگیری کووید 19 به کاهش ۰/۱ درصدی و در دوره قبل از کرونا تنها به کاهش ۰/۰۴ درصدی در نرخ بیکاری منجر شده است.
ارزش/ اصالت پژوهش: سهم پژوهش حاضر بررسی تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری از جنبه فراهمسازی شرایط دورکاری در قرنطینههای عمومی ناشی از همهگیری کرونا است. 
پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: برای مدیریت بهتر بحرانهای همهگیری در آینده، سیاستگذاران حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات نباید از درجه اهمیت تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری غافل بمانند. در این راستا دسترسپذیری به اینترنت، مدیریت نحوۀ حمایت از بنگاهها، تقویت توان صادراتی و گسترش خدمات دولت الکترونیک به عنوان راهکارهای اجرایی پیشنهاد گردید.
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
كاربردي |
                    موضوع مقاله: 
                    
توسعه نظامهای کلان  دریافت: 1402/6/15 | پذیرش: 1402/8/27 | انتشار الکترونیک: 1402/11/1