1- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، moallemi_m@pnu.ac.ir
2- گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (1394 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثرات ناشی از دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری در دو دوره زمانی قبل از بحران همهگیری و بعد از آن است.
طرح پژوهش/ روششناسی/ رویکرد: روش پژوهش از نوع تحلیل علّی است. با تخمین دو مدل رگرسیونی به روش دادههای تابلویی برای دوره همهگیری کرونا و سالهای پیش از آن، به مقایسه تاثیر شاخص دسترسی به اینترنت در این دو دوره زمانی بر نرخ بیکاری در کشورهای اتحادیه اروپا و منا پرداخته شده است.
یافتهها: افزایش 10 درصدی در سطح دسترسی کاربران به اینترنت در شرایط همهگیری کووید 19 به کاهش ۰/۱ درصدی و در دوره قبل از کرونا تنها به کاهش ۰/۰۴ درصدی در نرخ بیکاری منجر شده است.
ارزش/ اصالت پژوهش: سهم پژوهش حاضر بررسی تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری از جنبه فراهمسازی شرایط دورکاری در قرنطینههای عمومی ناشی از همهگیری کرونا است.
پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: برای مدیریت بهتر بحرانهای همهگیری در آینده، سیاستگذاران حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات نباید از درجه اهمیت تاثیر دسترسی به اینترنت بر نرخ بیکاری غافل بمانند. در این راستا دسترسپذیری به اینترنت، مدیریت نحوۀ حمایت از بنگاهها، تقویت توان صادراتی و گسترش خدمات دولت الکترونیک به عنوان راهکارهای اجرایی پیشنهاد گردید.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
توسعه نظامهای کلان دریافت: 1402/6/15 | پذیرش: 1402/8/27 | انتشار الکترونیک: 1402/11/1