سال‌ها پیش ماری کوری گفت: "علم به اشیا و چیزها می‌پردازد نه به انسان‌ها"

جملاتی از این نوع، دست‌آویزی شدند تا بسیاری از دانش‌مندان زیر بار مسائل بزرگ اخلاقی جهان کنونی شانه خالی کنند. اما اوضاع نابه سامان جوامع بشری، هم راه با پیشرفت هر چه واقع‌گرایانه‌تر علوم اجتماعی و انسانی، خردمندان را به این حقیقت بیش‌تر نزدیک کرد که بهبود اوضاع جهان در گرو اصلاح نگرش انسان‌ها است. و در پرتو این اعتراف بود که مسئله اخلاق به عنوان ابزاری برای سعادت‌مندی هر چه بیشتر انسان‌ها مورد توجه دانشمندان قرار گرفت و مباحثی چون "اخلاق در پزشکی"، "اخلاق حرفه‌ای"، و "اخلاق در مدیریت" به عنوان مقولاتی که متخصصان و فن‌آوران را در عمل موفق‌تر می‌کند در دستور مطالعه قرار گرفتند.