نوآوریهای تکنولوژی تأثیرات عمیقی را بر زندگی انسان از خود بر جای گذاشته است. این نوآوریهای مستقل از مهارتها و نگرشهای انسانهائی که در سازمان کار می‌کنند به وقوع نخواهد پیوست. نوآوریها در محیطی نشو و نما خواهند کرد که خلاقیت و تشویق شود، و این خود مستلزم آن است که حتماً، به طریقی موفقیت آمیز، تغییرات و تحولاتی در مورد انسان صورت گیرد. کاملاً آشکار است که بخشی از بهبود بهره‌وری بستگی به تغییر و تحول از سبک اقتدارگرایانه به مدیریتی دارد که بیشتر انسان مدار باشد و رهیافتی مشارکتی اتخاذ کند. اهمیت این تغییر و تحول مخصوصاً در اجرای برنامه‌های بهبود بهره‌وری در همه سطوح دستگاه‌های دولتی به خوبی آشکار است. اشاعه چنین ذهنیت فلسفی از مدیریت انسانها در کار بی‌شک منجر به بروز یک سبک مدیریتی موفقیت‌آمیز خواهد شد. مدیران امروز مخصوصاً مدیران دستگاه‌های دولتی بایستی در همه حال برای بهبود بهره‌وری بین جنبه‌های انسانی سازمان و جنبه تکنولوژیکی سازمان تعادل برقرار کنند و مجهز شدن به دانش روز مدیریتی اثربخش و کارآ را بر خود فرض بدانند.