بالندگی سازمانی که جنبشی برخاسته از اهمیت روابط انسانی در سازمان است بر ارزشهایی از قبیل پرورش و شکوفایی انسان، رفتار عادلانه در سازمان، گشودگی و شفافیت در محل کار، احترام به انتخاب کارکنان، و تعادل مسئولیت با اختیار تأکید می‌گذارد. گروهی از صاحب‌نظران بر این باورند که ارزشهای بنیادی این جنبش از سوی فنون مدیریتی جدید محترم شمرده نمی‌شوند. شیوه باز مهندسی کردن و روش کوچک کردن اندازه سازمان که در ده ساله گذشته به کار گرفته شده‌اند آثاری خوب و بد از خود پدید آورده‌اند و در مواردی با ارزشهای بنیادی بالندگی سازمانی در تعارض قرار گرفته‌اند. در این نوشته، به تحلیل فشرده‌ای از این تعارض توجه شده است.