سازمان یادگیرنده مفهوم نسبتاً جدیدی است که توجه زیادی را به خود جلب کرده است. سازمانها یادگیری را ابزاری می‌دانند که به کمک آن عملکرد را بالا برند و خود را بهتر با تغییرات محیطی وفق دهند. اما برای آنکه سازمانها به بقای خود ادامه دهند، سرعت یادگیریشان باید بیشتر از درجه تغییرات محیطی باشد و این امر اهمیت یادگیری سازمانی را بیشتر نمایان می‌سازد. این مقاله ضمن بررسی جنبه‌های مختلف یادگیری سازمانی، برآورد واقع بینانه‌ای از بازده آن را نیز ارائه و پیچیدگی یادگیری سازمانی را روشن می‌سازد و بر این نکته تأکید می‌گذارد که یادگیری سازمانی تنها تحت مقتضیات خاصی شکوفا می‌شود. به عبارت دیگر، تحقق یادگیری سازمانی به عوامل زیادی بستگی دارد و در بین آنها، یادگیری تیمی و انتقال به تفکر سیستمی متغیرهای کلیدی محسوب می‌شوند.