مدیران خوب، تصدیق می کنند که یک رابطه با رئیس در برگیرنده بستگی متقابل است، و اینکه اگر این رابطه به خوبی پیش نرود، آنان نمی توانند در فعالیتهایشان موثر باشند. آنها همچنین بر این نظرند که رابطه رئیس و مرئوس نظیر رابطه بین والدین و کودک نیست، زیرا بار مسئولیت اداره در این رابطه نباید و نمی تواند کلاً بردوش رئیس بیفتد.
روسا نیز صرفا انسانند، هوشمندی و کمال آنها همیشه فزون تر از مرئوسین خود نیست. مدیران موثر، مدیریت را به صورت رابطه با رئیس، به عنوان بخشی از فعالیت شغلی خود می بینند. در نتیجه، آنان برای پدید آوردن یک رابطه، کا با روشها و مهارتهای مفید هر دو طرف سازگار و در جهت ضروری ترین نیازهای هر یک باشد، نیرو بکار می برند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |