زینب نامدار1 
، فرج‌اله رهنورد*2 ، مرتضی موسی‌خانی3
، فرج‌اله رهنورد*2 ، مرتضی موسی‌خانی3
1- گروه مدیریت دولتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
2- گروه مدیریت دولتی، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش برنامه‌ریزی، تهران، ایران. ،frahnavard@imps.ac.ir
3- گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه مدیریت دولتی، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش برنامه‌ریزی، تهران، ایران. ،
3- گروه مدیریت دولتی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (455 مشاهده)
هدف: با افزایشِ اهمالِ‌کاری‌ها، و رفتارهای بطالت‌گونه، امروزه التزامِ رفتاری، در سازمان‌های دولتی، چالشی جدی برای مدیرانِ منابعِ انسانی، محسوب می‌گردد. در این میان، پژوهشگران، از رهبری الهام‌بخش، به عنوانِ عاملی، یاد می‌کنند که می‌تواند، علاوه بر کاهشِ رفتارهای نامطلوبِ سازمانی، به تقویتِ گرایش‌های کارکنان، نسبت به التزامِ رفتاری، منجر شود. هدف این پژوهش، تدوینِ مدلِ ساختاری عواملِ مؤثر بر التزامِ رفتاری، در بخشِ دولتی بوده است.
طرح پژوهش/ روششناسی/ رویکرد: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی است. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه ساختارمند، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، شامل 47 واحد استانی از دستگاه‌های اجرایی واقع در استان البرز بوده و نمونه‌گیری، به صورتِ تصادفی ساده انجام گردید، و حداقل 470 نفر از کارکنانِ آن‌ها، در نظرسنجی، مشارکت داشته‌اند. جهتِ سنجشِ پایایی، از آزمون آلفای کرونباخ و روایی، از معیار لاوشه استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیلِ فرضیه‌ها، از آزمونِ معادلاتِ ساختاری، در نرم‌افزار Smart PLS بهره برده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که تمامی روابط بینِ سازه‌ها، معنادار بوده و از نظرِ آماری، تأیید شده‌اند. به ویژه رابطه رهبری الهام‌بخش، با التزامِ رفتاری، و انگیزه خدمت عمومی، رابطه معناداری بالایی، به صورتِ مستقیم و غیرمستقیم، از طریقِ انگیزه خدمت عمومی، و قابلیتِ یادگیری، از خود نشان دادند. به علاوه، فرهنگِ حمایتی درک‌شده، و قابلیتِ یادگیری نیز، تأثیرِ مثبت و معناداری، بر التزامِ رفتاری دارند. یافته‌ها، گویای این مطلب بود که رهبری الهام‌بخش، فرهنگِ حمایتی، قابلیتِ یادگیری و انگیزه خدمتِ عمومی، به ترتیب، مهم‌ترین عواملِ تأثیرگذار، بر التزامِ رفتاری کارکنان هستند.
ارزش/ اصالت پژوهش: بکارگیری دو نظریه مبادله عضو ـ رهبر و مبادله اجتماعی، در بررسی رابطه میانِ رهبری الهام‌بخش، و التزامِ رفتاری را می‌توان، به عنوانِ ارزش، و اصالتِ پژوهش دانست، که در این پژوهش، مورد توجه قرار گرفت.
پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: تسهیلِ مشارکتِ کارکنان، در فرآیندهای تصمیم‌گیری، تدوینِ راهبردهای ترویجِ سبکِ رهبری الهام‌بخش، در مدیریتِ سازمان‌های دولتی، توسعه فرهنگ و اخلاق حرفه‌ای، در میانِ کارکنان، برای افزایشِ تعهد به منافع عمومی.
طرح پژوهش/ روششناسی/ رویکرد: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی است. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه ساختارمند، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، شامل 47 واحد استانی از دستگاه‌های اجرایی واقع در استان البرز بوده و نمونه‌گیری، به صورتِ تصادفی ساده انجام گردید، و حداقل 470 نفر از کارکنانِ آن‌ها، در نظرسنجی، مشارکت داشته‌اند. جهتِ سنجشِ پایایی، از آزمون آلفای کرونباخ و روایی، از معیار لاوشه استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیلِ فرضیه‌ها، از آزمونِ معادلاتِ ساختاری، در نرم‌افزار Smart PLS بهره برده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که تمامی روابط بینِ سازه‌ها، معنادار بوده و از نظرِ آماری، تأیید شده‌اند. به ویژه رابطه رهبری الهام‌بخش، با التزامِ رفتاری، و انگیزه خدمت عمومی، رابطه معناداری بالایی، به صورتِ مستقیم و غیرمستقیم، از طریقِ انگیزه خدمت عمومی، و قابلیتِ یادگیری، از خود نشان دادند. به علاوه، فرهنگِ حمایتی درک‌شده، و قابلیتِ یادگیری نیز، تأثیرِ مثبت و معناداری، بر التزامِ رفتاری دارند. یافته‌ها، گویای این مطلب بود که رهبری الهام‌بخش، فرهنگِ حمایتی، قابلیتِ یادگیری و انگیزه خدمتِ عمومی، به ترتیب، مهم‌ترین عواملِ تأثیرگذار، بر التزامِ رفتاری کارکنان هستند.
ارزش/ اصالت پژوهش: بکارگیری دو نظریه مبادله عضو ـ رهبر و مبادله اجتماعی، در بررسی رابطه میانِ رهبری الهام‌بخش، و التزامِ رفتاری را می‌توان، به عنوانِ ارزش، و اصالتِ پژوهش دانست، که در این پژوهش، مورد توجه قرار گرفت.
پیشنهادهای اجرایی/ پژوهشی: تسهیلِ مشارکتِ کارکنان، در فرآیندهای تصمیم‌گیری، تدوینِ راهبردهای ترویجِ سبکِ رهبری الهام‌بخش، در مدیریتِ سازمان‌های دولتی، توسعه فرهنگ و اخلاق حرفه‌ای، در میانِ کارکنان، برای افزایشِ تعهد به منافع عمومی.
واژه‌های کلیدی: رهبری الهام‌بخش، التزام رفتاری، سازمان‌های دولتی، فرهنگِ حمایتی، انگیزه خدمتِ عمومی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |