ساختار حاکمیت مبتنی بر تفکیک قوا، که از حاکمیت مبتنی بر اراده مردم در اداره کشور ناشی می‌شود،‌مقبول‌ترین رژیم‌سیاسی در عصر حاضر بوده و وجود سه قوه مجریه،‌مقننه و قضائیه در همه ساختارهای حاکمیت مبتنی بر اصل دموکراسی، پذیرفته شده است. لیکن قوای ‌‌سه‌گانه، هیچ‌گاه به استقلال مورد نظر دست نیافته و همواره تحت تأثیر یکدیگر بوده‌اند. در پژوهش حاضر، بررسی ماهیت حاکمیت، به ویژه بررسی تطبیقی صلاحیت‌ها و اختیارات رئیس جمهوری نسبت به قوانین مصوب قوه مقننه در جمهوری ‌اسلامی ‌ایران، جمهوری‌آذربایجان و فدارسیون ‌روسیه مورد توجه بوده است. هدف پژوهش‌حاضر، پاسخ به این پرسش بوده است که "صلاحیت و اختیار رئیس‌جمهور در خصوص قوانین مصوب قوه ‌مقننه، در کدام یک از سه کشور، مناسب است؟