شبکه‌های خط‌‌مشی شامل بازیگران دولتی و اجتماعی هستند که تعامل‌ آنان با یکدیگر به شکل‌گیری یا اجرای خط‌‌مشی منجر می‌شود. یکی از خصوصیات شبکه‌ها این است که قدرت معمولاً پخش و در روابط میان بازیگران نهفته است. بنابراین، پاسخگویی در شبکه با مشکل مواجه می‌شود. ازاین‌رو پژوهش حاضر به دنبال ایجاد چارچوب نظری پاسخگویی در شبکه‌های تدوین خط‌‌مشی عمومی است. به‌منظور انجام پژوهش از روش کیفی نظریه‌پردازی داده‌بنیاد استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگانی است که در حوزه خط‌‌مشی‌‌‌گذاری دارای دانش کافی و تجربه عملی هستند. طی مصاحبه با پانزده خبره به روش اشباع نظری، این نتیجه حاصل شد که در صورت استقرار حاکمیت شبکه‌ای در خط‌‌مشی‌گذاری، ضروری است سازوکارهای پاسخگویی فردی و جمعی در خصوص شبکه‌های خط‌‌مشی طراحی شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ارتقای ظرفیت دولت، مطالبه‌گری شهروندان، و فشار جامعه مدنی از عوامل موثر بر استقرار پاسخگویی در شبکه‌های خط‌‌مشی است. در صورت پاسخگو‌شدن شبکه‌های خط‌‌مشی عمومی شاهد پیامدهایی همچون افزایش کیفیت ‌فرآیند خط‌‌مشی‌‌‌گذاری عمومی، تقویت نشاط اجتماعی و تعالی سیاسی جامعه خواهیم بود.