هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل‌ فردی مؤثر بر مهارت‌ سیاسی مدیران در بخش‌ دولتی است. این پژوهش از منظر هدف از نوع کاربردی ـ توسعه‌ای و از نظر شیوه گردآوری داده از نوع پژوهش‌های توصیفی بوده که به روش پیمایشی انجام شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌های گردآوری شده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی با نرم‌افزار Smart PLS3 استفاده شده است. داده‌های ‌پژوهش، شامل نمونه‌ای 345 نفری از مدیران وزارت‌ کشور با استفاده از روش‌ نمونه‌گیری خوشه‌ای گردآوری شده است. ابزار مورد ‌استفاده برای گردآوری ‌داده‌ها نیز پرسش‌نامه است که روایی آن از طریق روایی ‌همگرا و پایایی آن از طریق ضریب آلفای‌کرونباخ تأیید شد. نتایج پژوهش نشان داد بین عوامل ‌فردی (شخصیت، هوش ‌عاطفی، پاسخ‌گویی ‌فردی، کاریزما و خودشیفتگی) با مهارت‌ سیاسی مدیران سازمان ‌دولتی، رابطه مثبت و معنا‌داری وجود دارد. بنابر نتایج حاصل، اراده ‌سیاسی رابطه بین کاریزما و شخصیت با مهارت ‌سیاسی ‌مدیران ‌دولتی را تعدیل نموده؛ اما نقش تعدیلی اراده‌ سیاسی در رابطه بین خودشیفتگی، هوش ‌عاطفی و پاسخ‌گویی ‌فردی با مهارت ‌سیاسی ‌مدیران در سازمان ‌دولتی تأیید نشد و به‌طور کلی می‌توان گفت که اراده‌ سیاسی رابطه بین عوامل ‌فردی با مهارت ‌سیاسی مدیران را تعدیل نمی‌کند.